Çok sevdiğim bir filmde geçen bir repliktir aslında bu yazıya beni gebe bırakan..
Leon: Büyümelisin Mathilda!
Mathilda: Ben artık büyümüyorum sadece yaşlanıyorum.
Tek bir cümle anlatıyor işte aslında gerçek olanı. Hissiyat; doğuştan gelen bir olgu. Bitmeyen, tükenmeyen, sürekli kendini yenileyen. Bir insanın gelebileceği son bir nokta var mıdır ki? Her gün yeni bir hayat sürülmüyor mu aslında önümüze. Bunlarla büyüyoruz. Son ana geldiğimizi düşündüğümüzde ise bizde aynı cümleyi kurmaktan öteye gidemiyoruz. Umudun tükendiğinde ve bundan başka bir duygu yok, olmasın dediğinde söyleyebilceğin bir söz; yeterince olgunlaştığın ve artık ruhunun değil sadece bedeninin yaşlandığını ima ettiğin sözdür.
Çünkü ruhunu dondurup kalmasını istediğin zamanda bıraktın ve artık bedenine ne olduğu önemli değil.
İlelebete taşıyabilceğin tek şey ruhunken gittikçe deforme olan bir kalıba kendini bağlaman zaten saçmalık olmaz mıydı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder